Martine’s verhaal lezen

Gij zult plannen en organiseren

Het is dag drie van de vakantie en ineens gaat er ergens een belletje rinkelen. Wacht! Kind 2 heeft een controle in het ziekenhuis. De eerste keer kon hij niet en ik belde vanaf mijn werk voor een nieuwe datum, daar ergens heb ik de datum en tijd op een briefje gekrabbeld. Dat heeft onze visuele agenda aan de keukenmuur helaas niet bereikt. Iets met een bermuda-driehoek. Ik bel de polikliniek en de goden zijn ons welgezind. We kunnen nog op tijd zijn, als we meteen vertrekken.

Als er één ding is waar we niet goed in zijn dan is het wel de combinatie snel, enigszins representatief en gezamenlijk het huis verlaten. De patiënt in kwestie verklaart ondertussen doodleuk dat hij praktisch klachtenvrij is en dat een controle helemaal niet nodig is. Na wat passende dreigementen gaan we richting ziekenhuis. En we zijn zo waar op tijd. De een heeft niet ontbeten, de ander wil naar de wc en de derde heeft dorst. Wachtkamer noemen ze dat.

Eenmaal in de spreekkamer van de arts in opleiding benadruk ik het verdwijnen van de klachten. Mijn zoon ziet een ingreep ( mogelijk een opname, mogelijk allerlei ziektedagen van school) ineens wel zitten. Hij vertelt uitgebreid over wat hij wel en niet voelt. En voegt daar fijntjes aan toe dat de antibiotica-kuur niet afgemaakt is. Gelukkig vertelt hij niet, dat ik de antibioticakuur te laat had opgehaald. De eerste keer (okay, dat was al een paar dagen na verkrijgen recept) was het enorm druk. En toen zaten er weer een paar dagen tussen voor ik weer ging. En halverwege de kuur ging hij op schoolkamp.

Enfin, de chirurg acht snijden niet nodig en ik zie de teleurstelling op het gezicht van mijn zoon. Nul vervolgafspraken…. We gaan naar huis. Ik pak de stofzuiger en die maakt een heel onwelwillend geluid, begint te stinken en zwijgt (voorgoed). De buren komen een pakketje halen. Kind 3 smeert een broodje. Kind 4 kan haar fietssleutel niet vinden, dus ik help haar zoeken. Waar hadden we die reservesleutel ook alweer gedaan? Ik kijk in een zijvakje van mijn tas en vind het briefje waarop de afspraak van het ziekenhuis staat. Het eerste gebod van solo-ouders ‘Gij zult plannen en organiseren’. Ook in de vakantie. Morgen weer een dag.

Blog geschreven door: Martine Veen