Vanessa’s verhaal lezen

IK BEN UIT MIJN ROL GEVALLEN

Als een steen in het water valt, is er niet alleen een harde plons, maar volgt er ook een steeds groter wordende cirkel van golfjes. Het overlijden van mijn man zie ik als keiharde plons en alle daarmee gepaarde verliezen, zijn de golfjes in het water.

Zo ben ik met het verlies van David niet alleen mijn levensgezel, mijn maatje en de vader van mijn kinderen kwijt. Maar ook mijn toekomst, mijn gezamenlijke opvoeding, mijn raadgever en mijn beschermer. En dit gaat gepaard met het verlies van een aantal essentiële rollen die mij tot leuk en compleet mens maakten.

Van Speeltuinoppas tot Voorleesmoeder
Eerder heb ik een blog geschreven over de verschillende rollen die je als persoon hebt en hoe snel je hiertussen wisselt op een dag. Eerder ging dat bij mij van Salesmanager tot Wasvrouw, nu is dat vooral van Ontbijtopruimer, via Speeltuinoppas tot Voorleesmoeder.

Het verlies van een aantal rollen – en daarmee gevoelsmatig een deel van mijn identiteit – is een groter probleem dan ik dacht. Ja, ik ben nog steeds Moeder. Meer dan voorheen zelfs, omdat ik de ouderlijke zorg niet meer kan uitbesteden aan papa. Ook beslissingen over de opvoeding moet ik nu alleen nemen.

Maar mij rol van Salesmanager heb ik moeten verruilen voor die van Minima-Moeder; een moeder die het niet breed heeft, maar ervoor zorgt dat haar kinderen niets tekort komen. De bijkomende rol van ‘100% Thuisblijfmoeder’ beviel mij overigens niet, dus ben ik weer een aantal uur per week gaan werken, omdat ik graag een Collega en Nuttig Persoon wil zijn.

Mag ik weer  ‘Leuke Vrouw` zijn?
Gek genoeg heb ik gevoelsmatig nog steeds de rol van Vrouw-Van, omdat ik me getrouwd voel. Daarentegen is de rol van Minnares keihard weggevallen en die mis ik heel erg. En dan niet direct in de zin van seks, maar in de zin van als leuke vrouw gezien wordt. Laten we wel wezen, als je relatie goed is, ziet je man jou als Zijn Vrouw. Als degene die hij leuk en mooi vindt, waarvan hij alle tekortkomingen accepteerd, die hij wil beschermen en waarmee hij op een feestje gezien wil worden. Je man wil ‘s avonds in bed alleen maar met JOU praten; over jij en wij en over hoe leuk jullie kinderen wel niet zijn. En hij wil alleen met jou hand-in-hand in slaap vallen.

Die rol heb ik niet meer. Ik ben niet meer een ‘Leuke Vrouw’ voor iemand. Want dat is heel anders dan ‘Leuke Mama’. Niemand houdt op dit moment van mij op de manier waarop mijn man dat deed. Dat mijn ouders, vrienden en kinderen van mij houden, is fantastisch, maar wezenlijk anders. Ik mis het gevoel ècht belangrijk voor iemand te zijn en dat iemand in zijn leven op mij zit te wachten. Dat klinkt overigens vrij dramatisch, maar zo voelt dat af en toe ook.

Ik heb hiermee geworsteld en doe dat nu nog. Toch dringen nu de woorden van mijn psycholoog zich op slechte momenten iets vaker aan mij op: “nu voel je je misschien niet de allerleukste/knapste/gezelligste/etc., maar onder de streep ben je best oké”. Ik weet dat ik de moeite waard ben voor mijn vrienden. En dat ik de moeite waard was voor mijn man. Ik weet dat mijn kinderen niets liever willen dan mij om zich heen. Maar ik weet ook dat ik zal moeten accepteren dat ik er echt alleen voor sta. Of… ik moet erop vertrouwen dat de rollen die ik ben kwijtgeraakt vanzelf weer een keer opduiken. Weliswaar met een andere man, maar wellicht met eenzelfde intensiteit.

Identiteitsfraude bij jezelf
Zou je jezelf trouwens kunnen foppen en ter compensatie aan identiteitsfraude kunnen doen? Andere rollen aannemen dan die bij je passen? Die Sterke Vrouw zijn voor de buitenwereld, terwijl je van binnen ook liever dood bent. Die Attente Allesonthouder die iedereen voor zijn verjaardag feliciteert, maar zonder haar agenda een brein als een pudding heeft. Die Helpende Hand die altijd voor anderen klaarstaat, maar zichzelf keihard voorbij loopt.

Ik denk dat je – door jezelf voor de gek te houden – in eerste instantie best ver komt. Maar op de lange termijn zul je deze fake-rollen moeten afstoten. Wat wel kan, is jezelf in je huidige situatie nieuwe rollen aanmeten die wel bij je passen. Leuke Luizenmoeder bijvoorbeeld. Of Sociale Schoolpleinmoeder. Olijke Opruimer. Kranige Knutselhulp. You name it. Door mijn nieuwe baan ben ik nu Wilde-Wijze-Wetenschapsprofessor. Die omarm ik.

Blog geschreven door: Vanessa Kirunda-Appelman