Josine’s metafoor lezen

DE BOOM

Er staat een boom in een bos; die boom dat ben ik.

In ben in de bloei van mijn leven, ik voel me goed. Ik sta stevig gefundeerd vanuit de basis.Ik sta niet alleen, maar wordt omringd door andere bomen; ik heb geluk met een aantal echt prachtige bomen om mij heen en daaromheen genoeg andere bomen die dit bos zo mooi maken.

Na 23 jaar kreeg ik er een prachtige tak bij. Hij groeide en stond me goed. Hij vormde een belangrijk deel van mijn vorm. Er kwamen twee kleine boompjes bij die onder onze bladeren en takken konden groeien. We zorgden ervoor dat de zon op hen kon schijnen maar beschermden ze tegen harde wind.

Plotseling werd mijn grote belangrijke tak gesnoeid. Waarom? Dat deed zeer, een grote wond en kale plek daar waar eerst de tak zat. Ik voelde me wankel, deze tak was zo’n belangrijk deel van mij geworden. Het ging stormen ; Ik zwiepte heen en weer maar viel niet om. Ik heb geluk dat ik goed geworteld ben.

De mooie bomen om mij heen leken nog meer hun best te doen de wind voor mij op te vangen. Zelfs de bomen verderop in het bos leken daar hun invloed op te hebben. De storm zakt geleidelijk maar steekt af en toe stevig de kop op. Er lijkt meer storm en regen dan normaal, ondanks dat het nu lente wordt.

Toch voel ik ook de zon weer; Ik wil bloeien! Ik merk dat de wond heel voorzichtig veranderd: Het is nog wel kwetsbaar, pas op; dit zal een stevig litteken worden. De twee kleine boompjes hebben er ook last van gehad; ze hebben veel meer wind gevangen dan voordat de grote tak gesnoeid werd. Ik kan ze ook niet meer volledig uit de wind houden.

Ik hoop dat zij leren meedeinen met de wind en dat zij de zon pakken waar het kan. Ik wil met elkaar verder kunnen groeien, alle drie stevig geworteld. Mijn vorm zal veranderen en niet meer hetzelfde zijn maar mijn boom zal weer mooi worden!

Deze mooie metafoor is geschreven door Josine Veldman en geeft op een bijzondere manier weer hoe zij het weduwschap ervaart.